کد مطلب:29193 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

علّت اينكه تشيّع را مذهب جعفري نيز مي نامند، چيست؟

پس از آنكه علي((عليه السلام)) به دست«ابن ملجم» شهيد شد، امام حسن((عليه السلام)) مطابق وظيفه خود براي حفظ اسلام با شرايطي با معاويه صلح كرد; ولي معاويه به آن شرايط عمل نكرد. پس از آن امام حسين((عليه السلام)) در اثر زيربار نرفتن بيعت با يزيد شهيد شد. امام زين العابدين و امام محمّد باقر((عليهم السلام)) هم كه در دوران حكومت بني اميّه قرار گرفته بودند، در اثر اختناق شديد فرصت نيافتند كه حقايق و معارف اسلام را به طور كامل براي مردم بيان كنند.
در حدود 131.ق حكومت بني امّيه به دست «ابوالعباس سَفاح» از بين رفت و دوران خلافت عباسيان شروع شد. اين زمان، مصادف با امامت امام جعفر صادق ((عليه السلام)) بود، درست در هنگامي كه بني اميّه و بني عباس مشغول جنگ و نزاع بودند و براي برانداختن يكديگر مي كوشيدند، امام صادق((عليه السلام)) از فرصت استفاده كرد و به نشر معارف اسلامي

ـ1315ـ
و تربيت شاگردان فراواني پرداخت; از همين رو بخشي گسترده از حقايق قرآن و احكام الهي در منابع شيعه، از امام صادق((عليه السلام)) اخذ شده است.
البته از امامان ديگر به خصوص امام باقر((عليه السلام))، نيز تا حدودي روايت و اخبار هست، ولي به اندازه روايتي كه از امام صادق((عليه السلام)) به دست ما رسيده نيست; به همين خاطر مذهب شيعه به نام «مذهب جعفري» نيز مشهور است و به فقه شيعه «فقه جعفري» نيز گفته مي شود.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ1316ـ